قویترین قرص شل کننده عضلات کمر + دوز مصرف و عوارض جانبی

قرص شل‌کننده‌ عضلات کمر دارویی است که عموماً برای تسکین اسپاسم‌های عضلانی و دردهای اسکلتی- عضلانی تجویز می‌شود. این قرص‌ به روش‌های مختلف عمل کرده و به بهبود گرفتگی عضلات کمک می‌کند. گرفتگی عضلانی معمولاً در اثر آسیب به نواحی خاصی از مغز یا نخاع که مسئول حرکت هستند، به وجود می‌آید. این وضعیت می‌تواند باعث کاهش توانایی حرکت و ایجاد درد شدید شود. در ادامه این مقاله از سایت به‌طب آنلاین، به بررسی انواع شل‌کننده‌های عضلات اسکلتی خواهیم پرداخت. این بررسی شامل اطلاعاتی در مورد نحوه عملکرد داروها و نحوه انتخاب بهترین شل‌کننده‌ها بر اساس شدت و نوع آسیب وارده به کمر است. همچنین، توضیح خواهیم داد که در چه مواقعی ممکن است استفاده از این داروها مناسب باشد و کدام شل‌کننده برای هر نوع درد و اسپاسم عضلانی توصیه می‌شود.

قویترین قرص شل کننده عضلات کمر

سازمان غذا و دارو آمریکا انواعی از قرص شل کننده عضلات کمر را تایید کرده که برای درمان اسپاسم عضلات اسکلتی تجویز می‌شود. انواع قرص شل کننده عضلات کمر عبارتند از:

دیازپام (گرفتگی خفیف)

در بین داروهایی که بر سیستم عصبی تاثیر می‌گذارند و فعالیت‌های آن را کاهش می‌دهند، دیازپام بهترین گزینه است. این دارو باعث می‌شود که عضلات بدن آرام شوند و درد کمتری را احساس کنند. به این ترتیب، عضلات شما به تدریج به حالت نرمال خود باز می‌گردند. تأثیر این داروها به این صورت است که به آرامش بیشتر سیستم عصبی منجر می شوند.

نحوه استفاده:

این دارو معمولاً در دوزهای ۲ تا ۱۰ میلی‌گرم دو یا سه بار در روز مصرف شود.

عوارض:

ممکن است باعث خواب‌آلودگی، خشکی دهان و ضعف عضلانی شود. در برخی از افراد، مشکلات تنفسی یا افسردگی خفیف هم ممکن است بروز کند. در صورت بروز علائم غیرمعمول، باید مصرف دارو را قطع کرده و با پزشک مشورت کنید.

متوکاربامول (گرفتگی نیمه شدید)

برای گرفتگی‌های نیمه شدید، داروهایی که فعالیت‌های عضلانی را کاهش می‌دهند مانند متوکاربامول موثرتر هستند. این داروها معمولاً با کم کردن فعالیت سیستم عصبی، به عضلات کمک می‌کنند تا به آرامش برسند و درد کمر کاهش یابد. در این دسته، داروهایی وجود دارند که کمک می‌کنند عضلات به‌طور مؤثری شل شوند و شما سریع‌تر بهبود یابید. از آنجا که این داروها برای وضعیت‌های کمی پیچیده‌تر هستند، باید طبق دستور پزشک مصرف شوند.

نحوه استفاده:

این دارو معمولاً در دوزهای ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم سه یا چهار بار در روز مصرف شود.

عوارض:

شایع‌ترین عوارض این دارو خواب‌آلودگی، سردرد، و مشکلات گوارشی مانند تهوع است. مصرف بیش از حد ممکن است مشکلات بیشتری به همراه داشته باشد.

سیکلوبنزاپرین (گرفتگی شدید)

در گرفتگی های شدید، داروهای شل‌کننده عضلات باید قوی‌تر عمل کنند تا عضلات به طور مؤثری آرام شوند و درد کاهش یابد. این دارو اثر بیشتری بر روی کاهش تنش عضلانی دارد و معمولاً با مهار برخی انتقال‌دهنده‌های عصبی، سیستم عصبی را آرام می‌کند. به همین دلیل، این دارو به سرعت درد و گرفتگی را کاهش داده و درد را تسکین می‌دهد.

نحوه استفاده:

این دارو معمولاً در دوز ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم یک یا دو بار در روز مصرف شود.

عوارض:

ممکن است باعث خواب‌آلودگی، خشکی دهان، سردرد یا سرگیجه شود. در برخی افراد، ممکن است مشکلات قلبی یا فشار خون پایین مشاهده شود. استفاده طولانی‌مدت می‌تواند نیز وابستگی ایجاد می کند.

کاریسوپرودول (گرفتگی خیلی شدید)

در گرفتگی‌های بسیار شدید، نیاز به داروهایی داریم که اثرات بسیار قوی‌تری بر روی سیستم عصبی و عضلات داشته باشند. این داروها به طور معمول به کاهش شدید فعالیت‌های عضلانی و تسکین درد کمک می‌کنند. در این دسته، داروها به طور مؤثری عضلات را شل کرده و از بروز دردهای طولانی‌مدت جلوگیری می‌کنند. استفاده از این داروها باید تحت نظر پزشک و برای مدت کوتاه‌ انجام گیرد.

نحوه استفاده:

این دارو معمولاً در دوز ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم یک یا دو بار در روز مصرف شود.

عوارض:

تیزانیدین

این دارو برای درمان اسپاسم‌های عضلانی حاد و کوتاه‌مدت گردن و کمر استفاده می‌شود. زمانی که گرفتگی عضلانی ناشی از فعالیت‌های سنگین یا آسیب‌های جزئی ایجاد شده باشد، تیزانیدین می‌تواند مؤثر واقع شود.

دوز مصرفی:

دوز اولیه: ۵ میلی‌گرم ۳ بار در روز و سپس دوز نگهدارنده آن ۱۰ میلی‌گرم ۳ بار در روز مصرف شود.

عوارض جانبی:

این دارو ممکن است منجر به برخی عوارض جانبی شود. از جمله خواب‌آلودگی که می‌تواند فعالیت‌های روزمره فرد را مختل کند. خشکی دهان و سرگیجه نیز از دیگر عوارض شایع است.

قرص های دیگر شل کننده عضلات

این دارو ممکن است باعث خواب‌آلودگی، سرگیجه و مشکلات گوارشی نظیر تهوع گردد.

کلرزوکسازون

برای تسکین اسپاسم‌های عضلانی حاد و دردهای عضلانی تجویز می‌شود. دوز اولیه ۲۵۰ میلی‌گرم ۳ بار در روز است. عوارض شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه و مشکلات گوارشی است.

متاکسالون

برای کاهش اسپاسم‌های عضلانی استفاده می‌شود. دوز معمول ۸۰۰ میلی‌گرم ۳-۴ بار در روز است. عوارض جانبی شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه و تهوع می‌باشد.

باکلوفن

برای درمان اسپاسم‌های عضلانی ناشی از مشکلات عصبی استفاده می‌شود. دوز اولیه ۵ میلی‌گرم ۳ بار در روز است. عوارض جانبی شامل خواب‌آلودگی و سرگیجه است.

دانترولین

برای کاهش اسپاسم‌های عضلانی ناشی از اختلالات عصبی و مشکلات مزمن تجویز می‌شود. دوز معمول ۱ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است. عوارض شامل ضعف عضلانی و اسهال است.

تیزانیدین

برای اسپاسم‌های عضلانی و دردهای گردن تجویز می‌شود. دوز اولیه ۲ میلی‌گرم ۲-۳ بار در روز است. عوارض جانبی شامل خواب‌آلودگی، خشکی دهان و فشار خون پایین است.

کلونازپام

برای اختلالات اضطرابی و اسپاسم عضلانی تجویز می‌شود. دوز معمول ۰.۵ میلی‌گرم ۲ بار در روز است. عوارض شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه و کاهش تمرکز است.

لورازپام

برای اضطراب و اسپاسم‌های عضلانی استفاده می‌شود. دوز معمول ۲ میلی‌گرم ۲-۳ بار در روز است. عوارض جانبی شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه و ضعف عضلانی است.

آلپرازولام

برای درمان اضطراب و اختلالات خواب تجویز می‌شود. دوز اولیه ۰.۲۵-۰.۵ میلی‌گرم ۲-۳ بار در روز است. عوارض جانبی شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه و اختلال حافظه است.

نحوه اثرگذاری قرص شل کننده عضلات

قرص شل کننده عضلات کمر از طریق مسیر های زیر گرفتگی و آسیب های کمر را بهبود می دهند:

• مسدود سازی اعصاب: سیگنال‌های عصبی از نخاع را که باعث اسپاسم عضلات می‌شود، مسدود می‌سازد. عوارض جانبی این عمل می‌تواند خواب آلودگی، سرگیجه، ضعف و خستگی باشد.
• آرام سازی عضلات: با اثر مستقیم بر روی ماهیچه‌های اسکلتی، اسپاسم عضلانی را آرام می‌کند. عوارض جانبی این عمل خواب آلودگی، سرگیجه، سبکی سر و خستگی است.

• افزایش انتقال دهنده های عصبی: با افزایش فعالیت انتقال دهنده های عصبی خاص وقوع اسپاسم عضلانی را کاهش می دهند. عوارض جانبی آن شامل خواب آلودگی، خستگی و ضعف عضلانی می باشد.

موارد استفاده از قرص های شل کننده‌های عضلات

این قرص ها عموما برای آسیب های عصبی در مغز یا نخاع تجویز می شوند تا حرکت و رفلکس‌های کششی را در بیمار کنترل کنند. اسپاستیسیتی به دلیل شرایط مختلفی اتفاق می‌افتد که برخی از آن‌ها عبارتند از:

• فلج مغزی
• مولتیپل اسکلروزیس (MS)
• آسیب نخاعی
• سکته
• آسیب مغزی یا سر
• اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)

عوارض مصرف بیش از حد شل کننده عضلات کمر

شل کننده‌های عضلانی به خصوص کاریسوپرودول و دیازپام امکان سوء استفاده و اعتیاد را دارند. استفاده طولانی مدت می‌تواند منجر به افزایش تحمل و وابستگی فیزیکی شود. از آنجایی که اکثر شل کننده‌های عضلانی به عنوان آرام بخش عمل می‌کنند، برخی افراد به دلایل غیرپزشکی برای ایجاد یا تقویت احساس سرخوشی و گسستگی، شل کننده‌های عضلانی را به تنهایی یا همراه با سایر داروها مصرف می‌کنند.

استفاده نادرست از شل کننده‌های عضلانی می‌تواند منجر به افزایش خطر مصرف بیش از حد شود که امکان دارد موارد زیر را به دنبال داشته باشد:

• تغییرات در هوشیاری
• توهمات
• تشنج
• دپرسیون تنفسی
• ایست قلبی
• کما
• مرگ

استفاده از قرص های پلاتینر اغلب با عوارض و ناراحتی های گوارشی، کلیوی و کبدی همراه هستند. یکی از بهترین و جدید ترین شیوه های درمان درد های کمر استفاده کمربندهای الکتریکی است. این کمربندها می توانند پس از حتی یک بار استفاده گرفتگی های کمر را به شکل موثری بهبود دهند. برای بررسی مزایا، عوارض و قیمت کمربند پلاتینر بر روی لینک خرید کمربند پلاتینر کلیک کنید.

سوالات متداول

مهمترین سوالات کاربران در مورد قرص شل کننده عضلات عبارتند از:

1.آیا شل کننده‌های عضلانی باعث خواب آلودگی می‌شوند؟

بله، قرص شل‌ کننده‌ عضلات کمر که برای رفع اسپاسم تجویز می‌شوند، به دلیل تاثیری که بر سیستم عصبی مرکزی دارند، فرد را با خواب آلودگی روبرو می‌سازد. به همین دلیل، هنگام مصرف قرص شل کننده عضلات کمر باید در مورد کار با ماشین آلات سنگین، مانند رانندگی، یا تصمیم گیری‌های مهم باید احتیاط کرد.

2. آیا شل کننده‌های عضلانی اعتیادآور هستند؟

کاریسوپرودول و دیازپام مواد کنترل شده‌ای هستند. این بدان معناست که آن‌ها پتانسیل اعتیاد دارند و در صورت ایجاد وابستگی و قطع مصرف آن‌ها می‌توانند علائم‌ ترک را تجربه کنید. اگر سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد دارید، باید از مصرف این داروها اجتناب کنید.

اگر احساس می‌کنید که به کاریسوپرودول یا دیازپام وابسته هستید یا دوز تجویز شده به مدیریت علائم کمک نمی‌کند، بیش از دوز توصیه شده مصرف نشود. در این وضعیت باید فوراً با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید.

3. نحوه عملکرد قرص شل کننده عضلات کمر

انواع و برندهای مختلف شل کننده عضلات اسکلتی به روش‌های متفاوتی بر عملکرد عضلات اثر می‌گذارند. اکثر شل کننده‌های عضلانی به عنوان ضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی عمل می‌کنند و باعث ایجاد اثر آرام‌بخشی می‌شوند. داروهای ضد اسپاسم از جمله قرص شل کننده عضلات کمر با تاثیر بر عملکرد سیستم عصبی از ارسال سیگنال‌های درد توسط اعصاب به مغز جلوگیری خواهد کرد.

به طور کلی، داروهای ضد اسپاسم مستقیما بر روی نخاع یا ماهیچه‌های اسکلتی تاثیر می‌گذارند تا سفتی عضلات (هیپرتونیک) و اسپاسم‌های غیرارادی را بهبود بخشند. داروهای ضد اسپاسم، گرفتگی عضلانی را از طریق تغییرات در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) کاهش می‌دهند.

4. در صورت مصرف بیش از حد شل کننده‌های عضلانی چه خطراتی فرد را تهدید می‌کند؟

تغییرات در هوشیاری، توهمات، تشنج، دپرسیون تنفسی، ایست قلبی، کما و مرگ.

5. چرا از قرص شل کننده عضلات کمر همیشه استفاده نمی‌شود؟

این داروها خط اول درمان درد یا اسپاسم عضلات کمر نیستند. آن‌ها پس از اینکه درمان‌های خط اول یا دوم جواب نداده‌اند، به عنوان درمان جایگزین تجویز می‌شوند. این به دلیل عوارض جانبی نامطلوب داروهای ضد اسپاسم، از جمله اعتیاد به برخی از آن‌ها است.

6. آیا قرص شل کننده‌ عضلات کمر برای رفع درد موثر است؟

داروهای ضد اسپاسم در درمان گرفتگی و درد موثر هستند، اما دوزهای بالا می‌تواند منجر به عوارض جانبی ناخواسته شود. سایر درمان‌ها نیز می‌توانند به اسپاسم کمک کنند، از جمله فیزیوتراپی و تزریق بوتاکس.