آنتی بیوتیکها، به عنوان داروهایی که در درمان عفونتهای باکتریایی استفاده میشوند، از اهمیت بسیاری برخوردارند. اما تحقیقات نشان میدهند که مصرف آنتی بیوتیکها ممکن است باعث ایجاد مشکلات ایمنی مانند آرتریت روماتوئید (RA) شود.
آرتریت روماتوئید یکی از بیماریهای التهابی است که علت دقیق بروز آن مشخص نیست، اما محققان معتقدند ترکیبی از عوامل مختلف از جمله ژنتیک، جنسیت، عفونتها و استعمال دخانیات، میتوانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
تحقیقات اخیر نشان میدهد که مصرف آنتی بیوتیکها نیز ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید شود. با این حال، این ارتباط هنوز بهطور دقیق مشخص نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد.
در این مقاله از به طب آنلاین، به بررسی ارتباط بین مصرف آنتی بیوتیک و آرتریت روماتوئید، تحقیقات انجام گرفته در این زمینه، مکانیسمهای محتمل این ارتباط و پیامدهای آن برای سلامتی عمومی میپردازیم.
ارتباط بین مصرف آنتی بیوتیک و آرتریت روماتوئید چیست؟
درست است که مصرف آنتی بیوتیکها در برخی موارد ضروری است، اما تحقیقات نشان میدهد که مصرف آنتی بیوتیکها میتواند اثرات جانبی ناخوشایندی بر روی بدن داشته باشد. علاوه بر این، برخی مطالعات نشان میدهد که آنتی بیوتیکها میتوانند باعث افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید (RA) شوند.
این ادعا بر اساس مطالعات و تحقیقاتی است که ارتباط بین مصرف آنتی بیوتیک و افزایش خطر ابتلا به RA را بررسی کردهاند. به عنوان مثال، یکی از مطالعات مورد شاهدی در سال ۲۰۱۹ با بررسی جمعیتی ۲۲٬۶۷۷ نفره از افراد مبتلا به RA نشان داد که افرادی که آنتی بیوتیک مصرف میکنند نسبت به افرادی که این دارو را مصرف نمیکنند، ۶۰ درصد بیشتر احتمال دارند به آرتریت روماتوئید مبتلا شوند. آنها همچنین دریافتند که زمان مصرف آنتی بیوتیک نیز میتواند در افزایش احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید نقش داشته باشد.
تأثیر آنتی بیوتیک بر میکروبیوم روده
در دههی اخیر، تحقیقات نشان داده است که میکروبیوم روده با سلامت کلی انسان و حتی سیستم ایمنی ارتباط مستقیم دارد. برای مثال، یک بررسی در سال ۲۰۲۰ توضیح میدهد، دانشمندان بین دیسبیوز روده (عدم تعادل در باکتریهای سالم در میکروبیوم) و افزایش خطر ابتلا به بیماریهای خود ایمنی ارتباطی را تشخیص دادهاند. این امر به این دلیل است که آنتی بیوتیکها میتوانند باعث از بین رفتن تعادل بین باکتریهای “خوب” و “بد” روده شوند.
همچنین، محققانی که یک تحقیق موردی در سال ۲۰۱۹ انجام دادهاند، فرض میکنند که اختلال در میکروبیوم روده میتواند یکی از عواملی باشد که منجر به افزایش احتمال ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید در اثر مصرف آنتی بیوتیک میشود. با این حال، باید به عوامل دیگر دخیل در بروز آرتریت روماتوئید نیز توجه شود.
به طور خلاصه، این تحقیقات نشان میدهند که حفظ تعادل میکروبیوم روده میتواند در پیشگیری از بروز بیماریهای خود ایمنی موثر باشد، و مصرف بیرویه و نادرست آنتی بیوتیکها ممکن است این تعادل را به خطر بیاندازد.
کدام آنتی بیوتیکها میتوانند آرتریت روماتوئید را تشدید کنند؟
صدها نوع مختلف آنتی بیوتیک وجود دارد، و محققان به تازگی شروع به بررسی کردهاند که کدامیک از آنتی بیوتیکها ممکن است با تشدید آرتریت روماتوئید (RA) مرتبط باشند.
آموکسی سیلین و آرتریت روماتوئید
آموکسی سیلین یکی از پنی سیلینهای رایج است که معمولاً برای درمان عفونتهای تنفسی، پوستی و ادراری تجویز میشود. برخی مطالعات نشان دادهاند که پنی سیلینها ممکن است با تشدید RA مرتبط باشند، اما برای تایید این ارتباط نیاز به تحقیقات بیشتری است.
سیپروفلوکساسین و آرتریت روماتوئید
سیپروفلوکساسین یکی از آنتی بیوتیکهای متعلق به گروه فلوروکینولونها است که به دلیل عوارض جانبی خطرناکی که دارد زیاد تجویز نمیشود و معمولاً برای درمان برخی عفونتهای ادراری و تنفسی تجویز میشود. کینولونها نظیر سیپروفلوکساسین نیز با تشدید RA مرتبط هستند.
ابتلا به عفونتها و درمانهای آنتی بیوتیکی: مسیر ارتباط آنتی بیوتیک با بروز آرتریت روماتوئید
ارتباط احتمالی میان آنتی بیوتیکها و بروز آرتریت روماتوئید (RA) ممکن است به طور مستقیم با مصرف این داروها در ارتباط نباشد، بلکه میتواند، ناشی از وضعیتی باشد نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارد.
عفونتهای تنفسی تنها یکی از نمونههایی از این ارتباط احتمالی است. به عنوان مثال، یک مطالعه مورد شاهدی در سال ۲۰۱۹ نشان داد که بیشتر افرادی که پس از مصرف آنتی بیوتیکها به آرتریت روماتوئید مبتلا شدند، قبل از آن درمان آنتی بيوتيكي برای عفونتهای تنفسی دریافت کرده بودند.
علاوه بر این، عفونتهای دستگاه ادراری (UTIs) نیز میتوانند از جمله مسیرهای ارتباطی احتمالی باشند. این تحقیقات نشان میدهند که عفونتهای مختلفی که نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارند، ممکن است با افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید همراه باشند.
ارتباط میان آنتی بیوتیک، عفونتهای دهانی و بروز آرتریت روماتوئید
بیماریهای دهانی نیز میتوانند به عنوان عوامل موثر در بروز بیماریهایی مانند آرتریت روماتوئید (RA) ایفای نقش کنند. بیماری لثه یا پریودنتال شدید که درمان آنتیبیوتیکی را میطلبد، به عنوان یکی از مهمترین عوامل خطر برای بروز RA شناخته شدهاند.
تحقیقات اخیر نشان داده است که باکتریهای موجود در بیماری پریودنتال ممکن است وارد جریان خون شده و فعالیتهایی مانند تحریک بروز RA را انجام دهند. با این حال، در مورد افرادی که برای درمان بیماری لثه یا پریودنتال از آنتی بیوتیک استفاده میکنند، این امر مشخص نیست که آیا داروی آنتی بیوتیک عامل بروز RA است یا این خود بیماری لثه است که ریسک ابتلا را افزایش میدهد. به عبارت دیگر، این موضوع نیازمند تحقیقات بیشتری است.
آیا آنتی بیوتیکها می توانند باعث تشدید آرتریت روماتوئید شوند؟
تشدید یا شعله ور شدن آرتریت روماتوئید (RA) به معنای افزایش علائم بیماری به دلیل عوامل محرک است. هرچند علت دقیق شعله ور شدن RA در برخی موارد مشخص نیست اما این عوامل میتوانند شامل استرس، عفونتها و تماس با مواد مضر مثل دود باشند.
برخی تحقیقات نشان میدهند که توانایی آنتی بیوتیکها برای اختلال در ترکیب میکروبیوم روده ممکن است منجر به افزایش فعالیت بیماریهای خودایمنی شود. با این حال، پاسخ اینکه آیا آنتی بیوتیکها میتوانند به طور قطع منجر به تشدید علائم در افرادی که قبلاً دچار RA هستند شود یا نه، مشخص نیست.
کلیندامایسین و آرتریت روماتوئید
مطالعهای مورد-شاهدی که در سال ۲۰۱۹ انجام شد نشان داد که مصرف کلیندامایسین در مقایسه با سایر آنتی بیوتیکها بیشترین احتمال بروز RA را به همراه دارد. با این حال، مشخص نیست که آیا این ارتباط به خود دارو ربط دارد یا به اینکه مصرف این دارو در میان افراد رایجتر و بیشتر است مربوط میشود.
کلیندامایسین و آرتریت روماتوئید
مطالعهای مورد-شاهدی که در سال ۲۰۱۹ انجام شد نشان داد که مصرف کلیندامایسین در مقایسه با سایر آنتی بیوتیکها بیشترین احتمال بروز RA را به همراه دارد. با این حال، مشخص نیست که آیا این ارتباط به خود دارو ربط دارد یا به اینکه مصرف این دارو در میان افراد رایجتر و بیشتر است مربوط میشود.
1. آیا آنتی بیوتیکها میتوانند باعث التهاب مفاصل شوند؟
این اتفاق برای همه افراد به یک شکل قطعی رخ نمیدهد، اما تحقیقات نشان میدهد که آنتی بیوتیکها میتوانند ترکیبات میکروبی در روده را تغییر داده و احتمال تشدید آرتریت روماتوئید (RA) را افزایش دهند. این ممکن است منجر به افزایش علائم RA، از جمله درد مفاصل و التهاب، شود.
2. آیا آنتی بیوتیکها میتوانند باعث ایجاد سایر بیماریهای خودایمنی شوند؟
تحقیقات اخیر وجود ارتباط بین آنتی بیوتیکها و سایر بیماری های خود ایمنی را تایید میکند. به عنوان مثال، یک منبع معتبر در سال 2020، در مورد وجود ارتباط احتمالی بین دیس بیوز روده ناشی از مصرف آنتی بیوتیک و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 1 و بیماری التهابی روده بحث میکند. با این حال، نویسندگان همچنین خاطرنشان می نند که علائم برخی از افراد مبتلا به این نوع شرایط خودایمنی پس از مصرف آنتی بیوتیک بهبود یافتهاند. این امر نیز چالشهای ایجاد ارتباط بین مصرف آنتی بیوتیک و توسعه بیماری را بیشتر میکند.
3. آیا تمامی آنتی بیوتیکها باعث افزایش خطر آرتریت روماتوئید میشوند؟
این اتفاق در مصرف تمامی آنتی بیوتیکها بهطور یکسان رخ نمیدهد. برخی از آنتی بیوتیکها ممکن است احتمال ابتلا به آرتریت بیشتری را داشته باشند. عواملی نظیر نوع آنتی بیوتیک، مدت زمان مصرف و وضعیت سلامتی فرد نقش مهمی در این موضوع دارند.
4. چه اقداماتی میتوان انجام داد تا اثرات منفی آنتی بیوتیکها بر روی آرتریت را کاهش داد؟
برای کاهش احتمال تشدید آرتریت روماتوئید ناشی از مصرف آنتی بیوتیکها، میتوان به با پزشک مشورت کرد. پزشک میتواند با توجه به شرایط شما آنتی بیوتیکها متناسبتری انتخاب کند و یا اقدامات دیگری چون مصرف پروبیوتیکها (باکتریهای خوب) به منظور حفظ تعادل میکروبیوم روده را به شما پیشنهاد دهد.
به طب آنلاین نمایندگی خرید زانوبند زاپیامکس
امتیاز شما به این مقاله